Anna Prucnal

Anna Prucnal
	; Anna Prucnal
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1940 ; Warszawa
Zawód	aktorka, piosenkarka
Lata aktywności	od 1961
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Anna Prucnal (ur. 1 stycznia 1940^[1] w Warszawie) – polska aktorka i piosenkarka, mieszkająca we Francji. W Polsce pamiętana głównie z roli Krysi Kowalskiej w komedii Leonarda Buczkowskiego Smarkula, jedyna polska aktorka występująca u Federico Felliniego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła warszawską Akademię Muzyczną. Studiowała w berlińskiej Komische Oper u reżysera Waltera Felsensteina. W latach 60. XX w. była solistką Teatru Wielkiego w Warszawie; występowała także w kabaretach: STS, Pod Egidą i Dudek. Zagrała w bułgarskim filmie Słońce i cień oraz w kilku filmach produkcji NRD, gdzie cieszyła się popularnością jako aktorka filmowa i piosenkarka.

W grudniu 1970 wyemigrowała do Francji, gdzie zamieszkała; jest żoną pisarza i reżysera Jean Maillanda. We Francji Anna Prucnal jest znana jako pieśniarka i aktorka teatralna i filmowa. Jest jedyną polską aktorką, która zagrała w filmie Federico Felliniego (w Mieście kobiet, 1980). Koncertowała m.in. w paryskiej Olympii (1981) i Theatre de la Ville (1979), w Kanadzie, Belgii i Japonii; wielokrotnie występowała na festiwalu w Awinionie, grała także w spektaklach operowych (dzieła Weilla, Poulenca, Claude'a Prey). Śpiewa piosenki w kilku językach: francuskim, niemieckim, polskim, rosyjskim i włoskim (pisał dla niej m.in. Georges Moustaki) do tekstów m.in. Aleksandra Wertyńskiego, Władimira Majakowskiego, Bułata Okudżawy i żydowskie.

Osobny artykuł: Cenzura w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

W 1974 zagrała Annę Planetę, wyuzdaną proletariuszkę w awangardowym francusko-niemiecko-kanadyjskim filmie Sweet movie jugosłowiańskiego reżysera Dušana Makavejeva. W PRL uznano film za pornograficzny i antykomunistyczny, skutkiem czego ustanowiono zapis cenzorski na nazwisko Anny Prucnal. Zalecenia cenzorskie dotyczące aktorki zanotował Tomasz Strzyżewski, który w swojej książce o peerelowskiej cenzurze opublikował notkę informacyjną z 17 sierpnia 1974 Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Wytyczne dla cenzorów głosiły:

„Aż do odwołania nie należy dopuszczać do publikacji żadnych materiałów o aktorce Annie Prucnal (reklamujących lub przypominających osobę aktorki, jak również prezentujących jej osiągnięcia i sukcesy artystyczne za granicą)”.^[2]

Dodatkowo władze komunistyczne odebrały jej polski paszport i skazały na zapomnienie.

W 1989, po kilkunastu latach nieobecności, przyjechała do Polski, towarzysząc prezydentowi Francji François Mitterrandowi w jego oficjalnej wizycie państwowej. Dała wtedy koncert na placu Zamkowym w Warszawie.

27 kwietnia 2010 wystąpiła z recitalem w warszawskim Och-Teatrze przy ul. Grójeckiej.

Ma syna Piotra, reżysera, i wnuczkę Alicję.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok	Tytuł	Rola	Uwagi
1961	Pierwsza balowa sukienka	(rola nieznana)	film dokumentalny, reżyseria: Włodzimierz Borowik
1961	Bezkrólewie	(rola nieznana)	film edukacyjny, reżyseria: Włodzimierz Borowik
1962	Slnceto a sjankata	dziewczyna	film melodramatyczny, reżyseria: Rangel Vulchanow
1963	Smarkula	Krysia Kowalska	film komediowy, reżyseria: Leonard Buczkowski
1963	Przygoda noworoczna	Krystyna	film obyczajowy, reżyseria: Stanisław Wohl
1964	Der fliegende Holländer	Senta	film muzyczny (opera), reżyseria: Joachim Herz
1966	Reise ins ehebett	Eva	film obyczajowy, reżyseria: Joachim Hasler
1968	Wege übers Land	Steffa	serial telewizyjny, reżyseria: Martin Eckermann
1968	Przekładaniec	żona-bratowa Foxa	film science fiction, reżyseria: Andrzej Wajda
1969	Nowy	sekretarka OM-1 wydająca mydło Sochockiemu	film komediowy, reżyseria: Jerzy Ziarnik
1970	Jede Stunde, Deines Lebens	Hanka	film obyczajowy
1970	Dame Kebold	(rola nieznana)	film kostiumowy
1970	Unterwegs zu Lenin	telefonistka	film obyczajowy, reżyseria: Günter Reisch
1970	Resistance	(rola nieznana)	film obyczajowy
1972	Helle	(rola nieznana)	film dramatyczny, reżyseria: Roger Vadim
1974	Sweet movie	Anna Planeta	film komediowo-dramatyczny, reżyseria: Dušan Makavejev
1976	Nick Verlaine ou Comment voler la Tour Eiffel	Helene	serial telewizyjny, reżyseria: Claude Boissol
1977	Dracula pere et fils	(rola nieznana)	film grozy, reżyseria: Edouard Molinaro
1977	Mais ou et donc Ornicar	Agnes	film dramatyczny, reżyseria: Bertrand Van Effenterre
1978	Le Dossier 51	Sarah Robski	film kryminalny, reżyseria: Jean Schwarz
1979	Bastien, Bastienne	Suzanne	film dramatyczny, reżyseria: Michel Andrieu
1980	La Citta delle donne	Elena	film komediowo-dramatyczny, reżyseria: Federico Fellini
1980	Guerre en pays neutre	Anna	serial telewizyjny, reżyseria: François Bréant
1980	Neige	Wanda Valles	film dramatyczny, reżyseria: Jean-Henri Roger, Juliet Berto
1981	Guerre en pays neutre	(rola nieznana)	serial telewizyjny, reżyseria: Philippe Lefebvre
1982	L' Ogre de barbarie	Halinka	film obyczajowy, reżyseria: Pierre Matteuzzi
1984	L' Homme qui aimait deux femmes	Julie	film obyczajowy, reżyseria: Philippe Defrance
1989	Un Amour tardif	(rola nieznana)	film obyczajowy, reżyseria: Patrick Jamain
1991	Obywatel świata	piosenkarka	film obyczajowy, reżyseria: Roland Rowiński
1993	Lepiej być piękną i bogatą	żona mecenasa	film komediowy, reżyseria: Filip Bajon
1993	Au port de la lune	(rola nieznana)	film krótkometrażowy, reżyseria: Wilfrid Sempé
1994	Wrony	nauczycielka wf-u	film psychologiczny, reżyseria: Dorota Kędzierzawska
1997	C'est la tangente que je préfere	blondynka	film obyczajowy, reżyseria: Charlotte Silvera
2001	Le Stade de Wimbledon	blondyna	film dramatyczny, reżyseria: Mathieu Amalric
2005	Slogans pour 343 actrices	kobieta	film obyczajowy, reżyseria: Alain Cavalier
2007	Au Pays de Miracles	ona sama	film dokumentalny, reżyseria: Pierre Michaud